Τυχαιοποιημένη έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο NEJM-New England Journal of Medicin στις 24 Νοεμβρίου, καταγράφει την απουσία αποτελεσματικότητας στη βελτίωση της κλινικής εικόνας και στη θνησιμότητα των ασθενών με σοβαρό COVID-19, από τη χορήγηση πλάσματος αναρρωνύοντων.
Στην διπλή-τυφλή, πολυκεντρική έρευνα PlasmAr, οι 228 επιλεγμένοι ενήλικες ασθενείς έλαβαν πλάσμα αναρρωνύοντων με στόχο τον τίτλο SARS-CoV-2 αντισωμάτων >1/800 και οι 105 ασθενείς έλαβαν placebo.
H χορήγηση μίας δόσης πλάσματος ή placebo ξεκίνησε κατά μέσο όρο 8 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, έχοντας την υποξία ως κύριο σύμπτωμα-κριτήριο εγγραφής στην μελέτη.
Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων στην κλινική εικόνα των ασθενών έγινε την 30η ημέρα από τη χορήγηση του πλάσματος ή του placebo. Ως βάση αξιολόγησης χρησιμοποιήθηκε η κλινική κλίμακα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, όπου αντιστοιχούν στο 1: θάνατος- 2: επεμβατικός μηχανικός αερισμός- 3: νοσοκομειακή νοσηλεία και ανάγκη συμπληρωματικής χορήγησης οξυγόνου- 4: νοσοκομειακή νοσηλεία χωρίς ανάγκη συμπληρωματικής χορήγησης οξυγόνου- 5: εξιτήριο χωρίς πλήρη ανάρρωση- 6: εξιτήριο με πλήρη ανάρρωση.
Η κλινική βελτίωση αξιολογήθηκε από τη μετάβαση στο μεθεπόμενο στάδιο στην κλινική κλίμακα, π.χ. από το 2ο στο 4ο στάδιο. Επίσης, αξιολογήθηκε το εξιτήριο από τη μονάδα εντατικής θεραπείας, η κλινική βελτίωση την 7η και 14η ημέρα νοσηλείας και το εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Στα αποτελέσματα της έρευνας αναφέρεται ότι η θνησιμότητα άγγιξε το 10,96 % στην ομάδα ασθενών COVID που έλαβαν πλάσμα αναρρωνύοντων και στο 11,43% στην ομάδα που έλαβε την πλασματική αγωγή.
Δεν διαπιστώθηκε σημαντική διαφορά στην κλινική εξέλιξη, στη θνησιμότητα και στις ανεπιθύμητες ενέργειες-επιπλοκές, μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών.
H έρευνα PlasmAr πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή υπό τον έλεγχο του Hospital Italiano de Buenos Aires.
Πηγή:
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2031304?query=TOC
